In deze tijd waarin kinderen overvoerd worden met prikkels, zichzelf kwijtraken en zich verliezen in schermen die niets weerspiegelen waar zij zich wezenlijk in herkennen, is het des te belangrijker hen opnieuw in verbinding te brengen met de natuur. De natuur als genezende factor voor al die prikkels van buitenaf, waar hoofd, hart en handen samen gebracht worden en het kind tot eenheid kan opgroeien.
In verbinding met de aarde
Jonge kinderen staan van nature in verbinding met de aarde. Zij leven nog als eenheid met het natuurlijk leven om hen heen. Vanuit verwondering gaan ze buiten op ontdekkingstocht. Toch weten we allemaal dat het voor kinderen in deze tijd niet gemakkelijk is om de verbinding met de natuur te blijven voelen, simpelweg doordat de natuur geheel of gedeeltelijk verbannen is uit hun leefomgeving en daardoor uit hun directe belevingswereld.
De zintuiglijke waarneming is voor het jonge kind de poort naar de wereld. Maar helaas raken we steeds verder verwijderd van de natuur, zien we de natuur als randverschijnsel en denken we dat de natuur als bron van grondstoffen onuitputtelijk is. Bij ons op school leren de kinderen dat de natuur de grote gever is, de schenker van materialen en voeding, van rust en schoonheid, van inspiratie en leven.